اشعار ناب

باورت مي شد ببيني خواهرت را يك زمان
دست بسته، مو پريشان، مو كنان، مويه كنان
باورت مي شد ببيني دختر خورشيد را
كوچه كوچه در كنار سايهي نامحرمان
نه لبي مانده براي تو نه جاي سالمي
من كه گفتم اين همه بالاي ني قرآن نخوان
چه عجب!طشتي براي اين سرت آورده اند
اي سر منزل به منزل اي سر يحيي نشان
تا همين كه چشم تو افتاده بر چشمان ما
چشم ما افتاده بر لبهاي زير خيزران
اي تمامي غرور من فداي غيرتت
لطف كن اين مرد شامي را از اين مجلس بران
اين قدر قرآن مخوان اين چوب ها نامحرمند
شب بيا ويرانه هرچه خواستي قرآن بخوان